بررسی مولفه‌های تاب آوری شهری با تاکید بر سوانح طبیعی (زلزله)(نمونه موردی منطقه 16 تهران)

مقدمه و هدف پژوهش: شهر تهران با توجه به قرار گیری بر روی گسلهای فعال همواره درمعرض خطر زلزله می‌باشد از طرف دیگر قابلیت ظهور سوانح، ناشی از عوامل خطرآفرین اجتماعی- اقتصادی - کالبدی مانند: تمرکز زیاد جمعیت در آن، ضعف سازه‌های کالبدی، تطابق ضعیف خدمات عمومی و مسکن و... را نیز بیشتر از سایر شهرهای کشور دارا است که در اثر ادغام سوانح ناشی از عوامل خطر آفرین طبیعی و اجتماعی – از سوی دیگر، کالبدی - اقتصادی، قابلیت بروز فجایع عظیمی را دارد,همانطور که مشهود است شهرها سیستم‌های پیچیده‌ای هستند که به طور دایم در معرض تعاملات مختلف می‌باشد. برای اینکه مجموعه‌ای عظیم چون شهر با پیچیدگی‌های خاص خود کارآمد و تاب آور شود نیاز به تبیین اصولی است که مسیر دستیابی به این آرمان را روشن گرداند. هدف از تحقیق حاضر بررسی مولفه‌های تاب آوری شهری با تاکید بر سوانح طبیعی (زلزله) در منطقه 16 تهران است. روش پژوهش: روش تحقیق در این پژوهش توصیفی _ تحلیلی ومبتنی بر مطالعات اسنادی-کتابخانه‌ای است. یافته‌ها: استفاده از پرسشنامه, وتعیین حجم کل نمونه از روش کوکران و فرمول تعیین حجم نمونه‌گیری ساده تصادفی است، 200 پرسشنامه براساس طیف پنج گزینه‌ای لیکرت ونرم افزارSPSS، آزمون تی تست مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌گیرند. نتیجه گیری: حاصل نشان می‌دهد که مولفه‌های تاب آوری شهری در سطح اقتصادی (نقش ارائه خدمات زیرساختی و افزایش انگیزه برای مقاوم سازی مسکن با میانگین 3.39مناسبترین و اعتقاد به برنامه ریزی برای کاستن تأثیرات مخرب زلزله با اولویت افزایش درآمدهای مردم با میانگین 1.92 نامناسب ترین مولفه‌های اقتصادی هستند.) سطح اجتماعی (میزان شرکت در دوره‌های آموزشی برای مقابله با آسیب‌های ناشی از زلزله و کاهش تأثیرات زیا نبار آن با میانگین 3.38مناسب ترین و انتقال تجارب خود در زمینه کاهش تأثیرات مخرب زلزله با میانگین 1.73 نامناسب ترین سطح اجتماعی واقع شده است.سطح کالبدی-محیطی (افزایش خسارات ناشی از فقدان سیستم هشدار قبل از مخاطره و اطلا ع رسانی قبلی و سیستم‌های تخلیه با میانگین 3.64 مناسب ترین و میزان اعتماد از مسکن خود به دلیل مشاوره با معماران محلی و مهندسان مشاور بامیانگین2.016 نامناسب ترین سطح کالبدی-محیطی قرار گرفته اند.